Kimi gün can’ı sıkılır insanın.
Bir nedeni, çokça da anlamı yoktur.
Ancak gene de sıkılır.
Sıkılır durur.
İsmet kaptan,’sıkı can iyidir’
Kolay kolay çıkmaz der.
Doğruyu söyler.
Çevrenize baksanıza.
Ne çok canı sıkılan var çevre de
Çevreniz de,
Her yerde.
Sıkkın, bezgin, bitkin..
Öyle, böyle değil.
Çevresini de bezdiren,
Sıkan insanlar
Bir de bulaşıcılar.
Hemen etkileri altına alıyorlar.
Çevrelerini, tanıdıklarını, dostlarını,
Ailelerini.
En çok da arkadaşlarını.
Toplu halde sıkılmaya başlıyorlar.
Ardından söylenme aşamasına geçiyorlar.
Burada yapacak hiçbir şey yok diyorlar..
Diyorlar da …
Hiçbir şey’in aslında ‘bir şey’ olduğunu unutuyorlar.
Sıkılmaya ve de sıkmaya devam ediyorlar…
O zaman şunu deyiveceniz…
Hadi le hadi,
Deli deli gonuşma saa sen…
Aklını galamar mı yidi?
YORUMLAR