Bazen her şeyi bir damla gözyaşı anlatır bazen bir kelime.Bazen bir anı bir ömür kokar, bazen bir daha yaşayamayacağını hisseder insan içinde bulunduğu anı. Bazen şair olur insan mısra kuramaz, bazen mısra kurar şair değildir.Bazen yaşadığını daha çok hisseder insan öleceğini unutur, bazen yaşadığını tamamen unutur hatta bazen her ikisini de...Bazen susar insan dudakları çatlar susuzluktan, Bazen susar insan söylenecek çok söz varken bile...Bazen dolar insan kimse anlamaz, bazen herkes anlar kendisi kendisini anlamaz. Yalnızdır bazen insan, yalnız bakar dünyaya, bazen ise hiç yalnız değildir nasıl baktığını bilirse .bazen içinden bir şey kopar gelir içinden, ta yüreğinin derinliklerinden, anlatamazsın bazen haykırmak istersin hiç susmaksızın.içinde fırtınalar kopar sesini çıkaramazsın, çığlıkların ruhunda kaybolur bazen de içinden bir duygu kopar gelir hiç ummadığın bir anda adı sevgidir..Sevmişsindir, yüreğini ortaya koymuşsundur anlatamazsın.İçinde büyür de büyür, tüm ruhunu bir sarmaşık gibi sarar kurtulamazsın... Her insan kullandığı kelimenin derinliklerinde kendi özünü akıtır kağıda duygular, hisler damla damla birikir bu manada gün gelir bir nehir misali taşar gider toprağa. Bu bir kelimenin bir tek gönülden çıkan manası sığmaz olur kağıtlara...Duygular, Hisler akar gider bir gönülden bütün gönüllere ve bir gün bu kelime manasını yitirir sığmaz olur hiç bir gönle, coşar gider, okyanus olur işte o an her şey susar, donar, yok olur bütün gönüllerden çıkan manalar birer hiç olur milyonlarca şey geçiyor ömrümüzden hiç bitmez sandığımız sevgiler,aşklar bitiyor hatta hayatlar bitiyor unutulmaz sandığımız hatıralar toz bulutu olup uçuveriyor yalan bu dünya insanın yüzüne güler ama onu sırtından vurur.Bir kere büktü mü yüreğini asla doğrultmaz ve tam mutluyum dediğin anda Bir çocuğun elinden şekerinin alınması gibi sormadan alır o küçücük Mutluluklarını... Ömür ne zaman biteceğini bilmeden yaşıyor bedenlerimiz ve ömre sığmayan hayatlarla geçip gidiyor zaman.Sevgi'de ömür gibidir, onun gibi ne zaman biteceği bilinmez ama ölüm sevgisizlik kadar acı değildir öyle bir boşlukta kalır ki duyguların, o acıdan kurtulmak için ölmek istersin ölümü o acıya tercih edersin hani limandan ayrılır ya gemi, uzaklara açılır öylece ardından bakarsın umutsuzca. Deniz koskoca okyanus olmuştur aranızda onunla o an kasırgalar kopar fırtınalar eser yüreğinde. Yaşanmamış sevdan kanar vurur bakışları gönlünün kıyılarına dizelere uzatırsın boylu boyunca hayalini farkına varmadan bir hazan baharı oluşur yüreğinde artık dallarından dökülür yaprakların solar, kupkuru olur çabalarsın, tekrar sularsın ama kurumuştur, yeşermez artık senin koklamak istediğin mis kokulu Hayat..İnsanı hayata bağlayan, hayattan Koparan da Sevgisizliktir...
Yorumlar
Kalan Karakter: