Yaklaşık 25 sene önce...
Öğretmen çocugu olarak koleje gidiyorum(orta1). Yemeğini evden götüren,servisle değil de dolmuşla okula gidip gelen nadir bir kolej çocuğuyum. Annem ile babamın oğlumuz yabancı dili iyi öğrensin, güzel okulda okusun düşüncesi...
Tabi bunların farkında olan bir çocuk...
Okulda bilgisayar laboratuarı var ve haftada 2-3 saat bilgisayarlı çalışma yapıyoruz. Ben hep o 2-3 saati bekliyorum. ‘Zaman’ sadece beden eğitimi dersinde hızlı geçmiyordu artık. Klavyenin tuşlarından çıkan klik klik sesler (mouse yok o zamanlar )... Bilgisayarın fanından çıkan ses o kadar yabancı ki bizlere, sanki yeni bir eşyanın paketini açarken ki gelen koku gibi heyecan veriyor. Yepyeni bir koku bu hayatımda...
Babam birgün eve geldi; "Sana bilgisayar alacağız, hem de en iyisinden" dedi.Gözlerim yerinden öyle bir fırladı ki! Babamın bir arkadaşının şirketine gittik. Bilgisayarı orda 2.el satıyorlarmış. Şirkete girdiğimizde tek tek masalardaki bilgisayarlara bakmaya başladım. Hemen hemen hepsi bildiğin bizim laboratuardaki gibi bilgisayardı. Ekranı var ,kasası var, disket takabiliyorsun falan...
Sohbet aralarına kulağım kayıyor, babamın işte "Şöyle ödeyebiliriz, şu kadar bütçemiz var" konuşmaları. Tam olarak hatırlamasam da söylenen fiyat çok yüksekti. Yani, öğretmen olan babamın 1-2 aylık maaşına denk bir ücrete yakındı sanırım. Genelde öğretmen çocukları, ayın 15'ini ve aile gelirini bilirlerdi. Şirketteki en ucuz olan bilgisayarı seçtik, toparladık, paketledik, aldık!
Eve geldiğimizde hala inanamıyordum. Odamdaki masaya kurduk benim 286’yı : ) odamdan çıkmıyordum, kapalı halde olan bilgisayara saatlerce baktığımı hatırlıyorum. O kadar güzel bir krem rengine sahipti ki, tuşlarının üstune toz bezi gibi birsey sermiştim. Toz kaçmasın aralarına diye. Diğer çocukların aksine aklımda oyunlar falan oynamak hiç yoktu, olmamıştı yani. Ben oyunu oynamayı değil de oynayanı izlemeyi sevenlerden oldum hep.
Windows 3.1 ilk kullandığım Windowsdu. Sanırım ilk Windows da 3.1 di zaten.
Geçen gün karşıma çıkan bu bilgisayarın nostaljik resmi bana bu yazıyı yazdırdı. O resmi görünce zamanın,teknolojinin,anıların,hislerin ne kadar kiymetli olduğunu anlıyorsunuz. Mevcut teknolojiyi tüketmeyi,sabırsızlığı,kıymet bilmemeyi, herşeyin günübirlik amaçlar ile zevkler ile tüketilmesi...
Bu gibi anılar, tecrübeler gelecekteki davranışlarımızı belirleyici oluyor. 286'dan beri sahip olduğum tüm bilgisayarları elimden geldiğince uzun kullandım, kıymetini hep iyi bildim, tıpkı ailemin kıymetini çok iyi bildiğim gibi...
YORUMLAR