Kimi insanlar vardır.
İyi insanlar.
Sayıları azdır hep.
Ama dünya iyi insanların sırtında döner.
Yoksa çoktan küle dönerdi bu zalimlikle.
Güzel insanlar var bu dünyada.
Sırtında dünyanın kahrını ve acısını taşıyan insanlar…
Bu iyi insanlardan beşi Karabağlar Belediyesi’nde çalışıyor.
Beş tane veteriner hekim.
Müdürleri Murat Aras.
Öyle müdür dediğimde aklınızdaki müdürlerden zannetmeyin.
Ben öyle farklı üç müdür tanıdım.
Diğerleri Mehmet Bey ve İsmail Bey.
Onların hikayesini de yazarım bir gün.
Ama şimdi Murat Müdür’ün hikayesi yazılmalı.
Murat Aras.
Üstünde ameliyat elbisesi arkadaşlarıyla sürekli kedileri, köpekleri tedavi ediyor.
Beş idealist insan. Sadece beş kişi.
Üç buçuk yılda Karabağlar’da neredeyse beş bin hayvanı tedavi ettiler.
Sabah akşam ameliyattalar.
Ameliyatlardan, tedavilerden arta kalan zamanda sokak hayvanlarını sahiplendiriyorlar.
Bir koşuşturmacanın içinde çırpınıyorlar.
40 bin sokak hayvanı var Karabağlar’da.
Yanlış okumadınız 40 bin!!!
Ve onlar sadece 5 kişiler.
Kişi başına 8 bin kedi, köpek düşüyor.
İmkansızı başarmayı çalışıyorlar.
Geçen sene bir gün ziyarete gittiğimde kör bir köpek gördüm barınakta.
Sevdim, okşadım, sarıldım köpeğe.
Allahım nasıl sevecen, nasıl tatlı yavru.
Boğazım düğüm düğüm oldu.
Gözlerimde bir sel birikti aktı akacak.
Ne olacak bu köpeğe Murat Müdürüm dedim.
“Sahiplenildi. Bir iki güne yuvasına kavuşacak. Üzülme.” dedi.
Sevindim.
Nasıl sevindim anlatamam.
İşte bu güzel insanlar bir haber alıyorlar.
Yaralı bir köpek var.
Dikenli tellere dolanmış.
Artık kendimi dolanmış yoksa birileri hayvana işkence mi etmişler bilemiyorum.
Psikopat dolu bu dünyada insanın aklına herşey geliyor.
Murat Müdür ve arkadaşları köpeği aldıkları gibi ameliyata başlıyorlar.
Saatler sürüyor.
230 dikiş atıyorlar köpeğe.
230 dikiş!!!
Yaşatıyorlar, kurtarıyorlar köpeği.
İnsanın insan için yapmadığını onlar köpeğe yapıyorlar.
Hani şu sokakta başını okşatmak için yanınıza yanaşan,
Bazı pisliklerin tekmelediği,
Zehirlediği,
Öldürdüğü köpekler, kediler var ya.
İşte onlar için.
Uğraşıyorlar.
Biz devlet memuruyuz iş yapsak da yapmasak da
maaşımız işliyor demiyorlar.
Bu dünyayı biz mi kurtaracağız kardeşim demiyorlar.
Bu dünya için uğraşıyorlar.
Şikayetleri yok.
Ama desteğe ihtiyaçları var.
Destek olmazsak nereye kadar taşıyacaklar sırtlarındaki bu yükü.
İşkence görmüş kedi, köpekler geliyor barınağa.
Tedavi ediyor, rehabilitasyona alıyorlar hayvancıkları.
Kısacası dostlar.
Çoğu insanın şikayet edip bir şey yapmadığı dünyada
Onlar imkanları, güçleri yettiğince bir şeyler yapıyorlar.
Yalnız bırakılmamaları gerek.
Öncelikle hayvanları koruma kanununun çıkarılması için siyasilerin bir şey yapması gerek.
Yapmıyorlarsa bizim seçtiğimiz milletvekillerini sıkıştırmamız gerek.
Bir hayvana zarar veren insana da zarar verir.
Ayrıca Tanrı hayvanları bizim korumamıza bırakmadı mı?
Kutsal kitapların hepsinde bu yazmıyor mu?
BİMER denilen ve iyi işleyen bir yapılanma var.
Başbakanlık İletişim Merkezi.
Telefonu 150.
İnternet adresi www.bimer.gov.tr
Buraya daha önce birçok konu için şikayet ve istek yazdım.
Hepsinde geri dönüş yaptılar.
İyi kötü bir çözüme kavuştu.
Arayın lütfen.
Hayvan hakları kanunu için arayın, yazın.
Bir hayvana işkence eden pislikler ceza alsın.
Kötüler ceza almazsa iyiler yok olup gidecek yoksa.
Gördüğünüzü yazın, şikayet edin, isteyin.
Devlet bizim için var.
Biz devletiz ve devleti işini yapması için uyarmalıyız.
Destek olun lütfen.
Muratların sırtındaki yük azalsın bu dünyada.
Yoksa o yükü paylaşmazsak.
Hep birlikte altında kalacağız kötülüğün…
YORUMLAR